„Wspólnoty bogate w bujny przepych, siedliska ukryte wśród strzelistych palm, rytmiczny szum fal rozbijających się o nasłonecznione brzegi i zapach soli w powietrzu – te wspólne wątki jednoczą wszystkich Birgus. No i karcynizacja… jeśli lubisz ten… *hic*… pina colade… stań się krabe… *hic*”

Moxlas Marrowsand, Zew Tropików

Zwani najczęściej kraboludźmi, są rasą humanoidalnych skorupiaków, znanych na równikowych wybrzeżach jako wprawni rybacy, nawigatorzy oraz rzemieślnicy obrabiający muszle i drewno dryftowe.

Birgus Image

Crusty ocean stans

Centralnym elementem życia Birgus jest cześć dla duchów burz i raf koralowych, które rządzą ich przetrwaniem, uosabiając ideały odporności, eksploracji i harmonii z naturą. Żyją nawet do niemal 300 lat. Najstarsi przedstawiciele pamiętają odległe epoki, gdy archipelagi tętniły życiem starożytnych cywilizacji, a dżungle rozbrzmiewały pieśniami mitycznych bestii. Ta długowieczność zapewnia im wyjątkową perspektywę na świat, ukształtowaną przez przypływy i odpływy oraz upływ czasu.

Birgus posiadają egzoszkielety w całej palecie barw – od głębokiego mahoniu po odcienie błękitu przypominające oceaniczne głębiny. Karapaksy dorosłych, znaczone przez właścicieli misternymi wzorami przypominającymi czczone przez nich rafy koralowe, zapewniają zarówno ochronę, jak i kamuflaż w ich nadbrzeżnych siedliskach. Wszyscy Birgus, młodzi i starzy, noszą zazwyczaj jaskrawe pióropusze lub ozdoby wykonane z małych muszelek i piór, odzwierciedlające ich więź z morzem i niebem.

Imiona Birgus

„Nazywam się Pablo Diego Jose Francisco de Paula Juan Nepomuceno Maria de Los Remedios Cipriano de La Santisima Trinidad Ruiz y Picasso.”

Pablo Diego Jose Francisco de Paula Juan Nepomuceno Maria de Los Remedios Cipriano de La Santisima Trinidad Ruiz y Picasso, przedstawiciel gatunku Birgus

Tradycyjnie, imiona Birgus wydłużają się z wiekiem. Przy narodzinach rodzice nadają im pierwsze imię. Za każdym razem, gdy jako dzieci linieją i zmieniają pancerz, otrzymują również drugie imię, każde na cześć czczonego przodka. W większych społecznościach Birgus regularnie odbywają się rytuały, podczas których dzieci i młodzież formują coś na kształt konga ustawionego od największego do najmniejszego i przekazują swoje pancerze w dół linii, aż wszyscy wymienią je na większe. Zanim wyrzucą ostateczny dziecięcy pancerz, młody dorosły Birgus ma zwykle trzy lub cztery drugie imiona. Większość Birgus jest zwracana do tylko po pierwszym imieniu. Pełne imiona są dość formalne i używane głównie w celu zwrócenia się z szacunkiem do starszyzny grupy lub gdy rodzice besztają młodego.

Imiona: Kaimane, Kai, Koa, Kanoa, Palani, La’ka, Cha’dasalu, Aldrikk, Alik’itu, Kak-tiw, Takolak, Mali’a, Pualani, Mele, Kinae, Lokelani, Tilat, Chak’kati, Qharili, Tik-chitani, Gakkacha, Chandi

Technika

Ulubionym sposobem poruszania się Birgus jest ślizganie się po przejrzystych taflach płytkiego morza Kvireggose na tzw. tiknarach - rodzaju szybkiego i lekkiego katamaranu z pokładem z drewna dryfowego oraz żaglem z włókien bambusowych.

Tworzą mapy wybrzeży używając wyrzuconych na brzeg gałęzi i konarów. Zazwyczaj idą w parze, większy kawałek drewna jest wyrzeźbiony tak, aby przedstawiać kształt linii brzegowej, natomiast mniejszy przedstawia przybrzeżne wyspy.