Siedem złotych filarów, pokrytych geometrycznymi żłobieniami, wirujących powoli wokół wspólnego środka, niczym rytualny taniec jakiegoś starożytnego plemienia. Gdy machina budził się do życia, obroty filarów zaczynają przyspieszać, a one same stopniowo i szybko emanować coraz mocniejszym blaskiem. W kulminacyjnym momencie cała struktura przekręca się o ćwierć obrotu - jak gigantyczna lufa gotowa do oddania strzału. Wtedy właśnie zgromadzona energia uwalnia się w formie jednej niszczycielskiej salwy energii, zdolnej przebić swym ciśnieniem nawet najpotężniejsze fortyfikacje.
Darnum zdawało się istnieć poza prawami fizyki – i poza upływem czasu. Każde jego użycie pozostawiało nieusuwalne blizny na tkance rzeczywistości, a echa wystrzału zdawały się odbijać w płaszczyźnie jeszcze na długo potem.